Çocuğu sürekli sorunla özdeşleştiren bir algı.  Tersten bakalım:
Öğretmenlerde öğretme güçlüğü.
Ailelerin çocuklarına sorumluluk verememe sorunu.
Hükümetin öğretmenini motive edememe sorunu.
Politik amaçlara çocukları alet eden eğitim sisteminin bozukluğu…
Çocukların öğrenme stillerini anlayamama, anlasa da bu konuda birşey yapmama, birşey yapmadığı için çocuğun ilgisini çekememe, ilgisini çekemediği için zapt edememe, zapt edemediği için çözümü çocuğu suçlamakta ya da ilaç vererek ya da da yaramaz, saygısız, kontrol edilemez gibi ifadelerle etiketleme sorunu.
Kendi zamansızlığımızı, eksikliklerimizi, motivasyonsuzluğumuzu çocukların omuzlarına yıkma sorunu. İsyan eden küçük bedenlerini ilaçlarla susturma sorunu. Daha da isyan edenleri gaz fişekleriyle; hatta isyan etmeyenlerini, sadece oynamak ya da ekmek almak için sokağa çıkanlarını da…
Birileri de çıkıp haklarında sürekli konuşulan, üzerinden politikalar üretilen, sürekli sorunla eşleştirilen, bedenleri üzerinde tahakküm kurulan çocuklara sorsun.
Çocuklar, sorunlarınız ne?
Hayalleriniz ne?